Verslaafd

toeval of niet, ik weet het niet

Gisterenmorgen sprak ik andy nog
Vanmorgen kreeg ik een telefoontje, dat hij was gevonden, op een bank in het station. De drankflessen naast hem.
Een van de velen, die de ongelijke strijd verloor.
En dit gedichtje maakte ik gisterenmiddag.
Vandaag draag ik het op aan hem, en aan alle anderen met een onzichtbare tegenstander

Ik kijk naar je En zie wat je niet zegt Ik luister naar je en hoor wat je niet doet Ik kan het je niet verwijten Want er is iets, dat is sterker dan jij en sterker dan ik Het zit tussen jou en mij Het zit tussen wil en werkelijkheid En zo mijn dierbare vriend raak ik je langzaam kwijt Voor onze vriendschap maakt het niet uit Maar toch, er knaagt iets Er zit iets in de weg Iets wat ik wel zie Maar niet meer tegen je zeg Je kan niet kiezen en ik kan het je niet kwalijk nemen Ik zie je weg glijden Langzaam, maar zeker Je woorden klinken niet meer zo goed En je weet dondersgoed wat er gebeurt Maar net als ik kan je het niet stoppen Mijn hart huilt voor jou mijn dierbare vriend Dit is iets wat noch ik noch jij verdient