Als iemand me het een tijd terug had gezegd, zou ik zeggen, je bent gek.
Maar vandaag is toch weer een stukje van het veleden losgeknipt
En tijdens het koken, ontstond dit gedicht erover.
Ik slik mijn woorden in want wat ik wil zeggen zou je breken Ik hou mijn woorden bij me Misschien had dat ook voor jou goed geweest Wat waren ze hard en koud En niet voor de eerste keer Al die goede herinneringen Ik weiger Ze te laten verdwijnen Door een ongegronde haat Iets wat niet is uitgesproken En me daarom niet met rust laat Dus vraag ik me af waarom En ik hoef het antwoord niet te weten De schaar waarmee je knipt is scherp En ik laat los Want dat geknip doet zeer Ik weiger me verder te laten kwetsen Dat gebeurt dus nu niet meer De lijn is los En kan natuurlijk weer aan elkaar geknoopt Als de schaar terzijde is gelegd Het is aan jou |
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen